Rozdział 11

Nie wiem ile godzin spałam, ale gdy się obudziłam, był już dzień. Leżałam na krzesłach szpitalnych przykryta kurtką Łukasza. Personel krzątał się po korytarzu. W tę i z powrotem.
- Hej, obudź się śpiochu!- powiedział Łukasz i lekko mnie szturchnął.
Poczułam zapach kawy, a konkretnie latte, którą uwielbiam. Podniosłam się z krzeseł.
- Która godzina?- spytałam zaspana
- Koło 12:00.- odparł
- Co?!- wrzasnęłam- przecież ja mam trening!
- Oj daj spokój...- uspokoił mnie Łukasz- jeden trening cię nie zbawi... A po za tym, masz ważniejszą sprawę na głowie.
Fakt. Wiki leży w szpitalu, a ja mam iść na trening? Nie, to nie wchodzi w grę.
- Boże... Kto mógł jej to zrobić? I dlaczego nic mi nie powiedziała?- pytałam natrętnie
- Może miała swój powód.- stwierdził Łukasz
- Tylko jaki?- zastanawiałam się.
Wiki zawsze była skryta. Ale przecież jesteśmy przyjaciółkami! Nie rozumiałam tego.
- Pati, jesteś zmęczona. Zaraz przyjedzie tu mój kumpel i zabierze nas do domu.- powiedział Łukasz
- Nie wiedziałam, że masz przyjaciela.- zdziwiłam się
- To teraz wiesz. Kuba jest moim przyjacielem od dawna. Poznaliśmy się w Borussi. Zaraz tu będzie.
Istotnie. Po pół godzinie do szpitala przyjechał Kuba. Wysoki, dobrze zbudowany blondyn o niebieskich oczach, okazał się naprawdę uprzejmym człowiekiem. Z chęcią podwiózł nas pod moją kamienicę. W czasie drogi opowiedziałam mu co nieco o mnie i o Wiki. Gdy mnie słuchał, w lusterku zobaczyłam jego spojrzenie, które wyrażało ciekawość. Był wyraźnie zainteresowany Wiktorią. Natomiast Łukasz miał w oczach... zazdrość! Nie mogłam pojąć, dlaczego. A może on...
- Jesteśmy.- zameldował Kuba
- Dzięki stary. Nie wiem co byśmy bez ciebie zrobili.- podziękował Łukasz
- Tak, bardzo nam pomogłeś.- dołączyłam się
- Cieszę się. Do zobaczenia wkrótce.- powiedział Kuba i odjechał
Zostaliśmy sami. Nogi uginały się pode mną, oczy same mi się zamykały. Byłam głodna i spragniona. Czułam się okropnie.
- Patrycja...- zaczął powoli Łukasz
Ledwo dosłyszałam co do mnie mówił. Byłam tak zmęczona, że nawet nie zauważyłam kiedy zaniósł mnie do mieszkania. Na chwilę oprzytomniałam, kiedy kładł mnie do łóżka.
- Dziękuję.- wyszeptałam i zasnęłam
Potem usłyszałam tylko dźwięk zamykanych drzwi.


I mamy rozdział numer 11 :P Mam nadzieję, że przypadł wam do gustu. 
Jeżeli już tu jesteście komentujcie, to bardzo motywujące :D