Rozdział 23

  Szykując się na moje spotkanie z Marco, zastanawiałam się czy dobrze robię. A co jeśli Wiki ma rację? Może rzeczywiście spodobał mi się przyjaciel Mario? Nie chciałam tracić Łukasza, ale nie mogłam go przepraszać w nieskończoność.

  Spotkałam się z Marco w umówionym miejscu i o umówionej godzinie. Przyszedł punktualnie. Na początek wybraliśmy się do kina na film sensacyjny, który okazał się klapą. Słabe dialogi, nudna i przewidywalna fabuła. Rozmawialiśmy o tym, jak reżyser nieumiejętnie wykorzystał efekty specjalne. Sprawiało nam to frajdę.

  Następnym przystankiem była kawiarenka na skraju miasta. Podawano tam pyszne lody kawowe! Siedzieliśmy w niej dość długo. Poznawaliśmy się. Marco cały czas mnie kokietował i wcale się z tym nie krył. A mnie to nie przeszkadzało.

  Na koniec poszliśmy na spacer po Dortmundzie. Marco opowiadał mi o klubie, o jego kolegach z drużyny, o zabawnych sytuacjach na treningach. Wybuchaliśmy śmiechem raz po raz, a przechodnie dziwnie się na nas patrzyli. Ja także opowiedziałam mu coś o sobie. Słuchał jak zaczarowany. Powoli zbliżał się koniec naszego spotkania.

- Dziękuję.- rzekł Marco

- Za co?- zdziwiłam się

- Za to, że się ze mną umówiłaś. Myślałem, że dasz mi kosza, ale na szczęście myliłem się.

- Cóż, trudno byłoby mi odmówić.- odparłam zalotnie

  Marco zaczerwienił się.

-" Chyba trochę przegięłam"- pomyślałam

- Mogę cię odprowadzić do domu?- zapytał niepewnie

- Oczywiście. Będzie mi bardzo miło.- odparłam i uśmiechnęłam się

  W trakcie drogi do domu Marco opowiedział mi o swojej rodzinie. Okazało się, że miał brata, który zginał w Afganistanie. Zrobiło mi się szkoda. W pewnym momencie zauważyłam, że ktoś kręci się obok kamienicy, w której mieszkam... Jakie było moje zdziwienie, gdy zorientowałam się, że to Łukasz? Gdy zobaczył mnie z Marco, mina mu zrzedła. Marco również był zdziwiony.

- Cześć Pati. Widzę, że masz już nowego kolegę.- powiedział z pretensją w głosie

- To nie tak jak myślisz...- zaczęłam- My tylko...

- Daruj sobie tłumaczenia.- rzekł Łukasz i spojrzał złowrogo

- Znacie się?- zapytał zdziwiony Marco

- Tak.- odparłam smutno

- Łukasz, możesz mi wytłumaczyć o co wam chodzi?- zdenerwował się

- Nie twój interes.- odburknął niegrzecznie Łukasz

- Opanuj się!- zawołałam do Marco

- Dlaczego go bronisz?- zdziwił się- Przecież przed chwilą się obraził?

- Daj już spokój!- wściekłam się- Idź do domu!

- Biedny Marco... Pati go odrzuca... Jaka szkoda.- prowokował Łukasz

  W tym momencie Marco nie wytrzymał i rzucił się na Łukasz z pięściami! Ten jednak ubiegł go i Marco wylądował na chodniku.

- Zostaw go!- zawołałam, ale to nie działało. Łukasz kopał Marco w brzuch. Dopiero po chwili dotarł do niego mój krzyk. Spojrzał się na mnie. Byłam cała we łzach.

- Pati...- zaczął

- Odejdź! Nie chcę cię znać!- wykrzyknęłam mu prosto w twarz i podeszłam do Marco. Łukasz widząc to, odszedł.

 Trochę akcji musi być! Co o tym sądzicie?
Komentujesz -----> Motywujesz mnie :)